සිහින සිතුවමක් ! සෙනෙහසින්..7

වැව් තාවුල්ල පිසගෙන එන මඳ නළට රිසිසේ මා මුහුණ සිප ගන්නට ඉඩහැර මා දෑස් වසා ගෙන මොහොතක් ගත කලෙමි. ඔහු ලී පාලම දිගේ මාවෙතට ඇවිද එන ශබ්දයට මම දෑස් හැර ඔහු එන මඟ බැලුවෙමි. ඔහුගේ එක අතක බොක්ස් ගිටාරයද අනෙක් අතෙහි තරමක් විශාල කූඩයක්ද විය. ඉන්පසු මොහු සැරසෙන්නේ කුමකටදැයි සිතා ගත නොහැකිව මම ලී වැටට පිටදී සිටගෙනම ඔහු කරනා දේ බලා සිටියෙමි. ලී වේදිකාවට පැමිණි ඔහු මුලින්ම කූඩයෙන් ගණකමැති බ්ලැන්කට්ටුවක් ගෙන බිම ඇතිරීය, පසුව කූඩයෙන් ඉවත‍ට ගන්නා ලද ෂැම්පේන් බෝතලය හා වීදුරු දෙක ඒ මත තැන්පත් විය. පසුව ඉවතට පැමිණියේ උසැති ඉටිපන්දම් රදවනයකි, ඒ මත ඔහු විසින්ම ඉටිපන්දම් සවි කර ඒවා දල්වන ලදී.. හමා එන සුළ‍‍‍ෙඟෙන් ඉටිපන්දම් දැල්ල බේරීමට ඔහු දරන තැත දුටු මට සිනා නැඟිනි. අවසානයේ කූඩයේ පැත්තකට කර පරිස්සමෙන් සඟවා තිබූ කුඩා රතු රෝස මල් පොකුරක් බ්ලැන්කට්ටුවේ කොනක ලැගුම් ගත්තේය. ඒ සියල්ල සකසා අවසානයේ ඔහු එක අතක් පිටු පසට බැඳ එක අතක් මා සිටි ඉසව්වේ සිට බ්ලැන්කට්ටුවට දිග හැර මට එහි හිඳ ගැනීමට අභිරූපනයෙන් ආරාධනා කලේය. ඔහු මෙසේ සැහැල්ලුවෙන් හා දඟකාරි ලෙස හැසිරෙනු දුටු මුල් වතාව බැවින් මටද ඒ හැඟීම මදක් කාන්දු වී තිබෙන්නට ඇත. ගවුම් කොන් දෙකෙන් අල්ලා එක් පයක් පිටු පසට නවා හිස පහත් කල මමද අභිරූපනයෙන්ම ඒ ආරාධනාව පිළිගෙන අතුරනයේ මතට ගොස් හිඳ ගතිමි. අප දෙදෙනාගේ ක්‍රියාවන් අපටම සිනා ඇති කල හෙයින් අප මහ හඬින් සිනාසෙන්නට වීමු. 

“ ඇකේෂි ! ” සිනහව නවතා බොහෝ වෙලාවක් ගතවීද මා තවමත් ඔහු දෙස බලා සිටින බව මට වැටහුනේ ඔහු හදිසියේම එසේ මා ඇමතූ හෙයිනි.  “ම්ම්ම්ම්ම්” මගේ හඬ බර වැඩි වූවාදෝ මට සිතෙයි…
“ මෙහෙම හිනා වෙලා ගොඩාක් කල් , ”මා එය දනිමි.  “අද මම ඔයාව මෙතනට එක්කගෙන ආවේ ඇයි දන්නවද?” මගේ ඉරණම අමුතුමු දෙයක් කිරීමට අරඅඳින බව මට වැටහේ, එහෙත් එය පිළිගන්නට මම බිය වීමි. මතක ඇති කාලෙක පටන් මා දන්නේ බිය, දුක, සැකය පමනී. මේ මා විඳින අලුත් අත්දෑකීම් වලට මා ලෝභ වී අවසන්ය. එහෙත් දෝතින්ම එය බදා වැළඳ ගැනීමට මම පසුබාමි.. එහෙයින් මා කිසිත් නොදන්නා බව ඇඟවීමට මම හිස සැලුවෙමි. 

“ කියන්න කතාවක් තියෙනවා, ඒත් අහන් ඉන්න ඔයාට බෝරිං වෙයිද දන්නෑ” ඔය දෙතොල් දොඩමලු වෙනවා දැකීමට මා කොතරම් ආසාද කියා දන්නේ මා පමණි… “ඉස්සෙල්ලා මම මං ගැන කියලා ඉන්නම්, මගේ නම කෙවින්, වයස 29 යි, රස්සාවක් නම් නෑ, විනෝදාංශය මියුසික් කම්පෝසින්ග්, ස්පෙෂලි අන්මැරීඩ්” “තනියම ජීවත් වෙන්නේ, හේතුව දැනට මට කියලා මේ ලෝකෙ කවුරුත් නැති එක! ” එතෙක් ඒ දෙතොල් සෙලවෙන ආකාරය බලා සිටි මා ගැස්සී ඔහුගේ දෙනෙත් වලට එබුනෙමි. මාගේ මුහුණේ වූ ප්‍රශ්නාර්තය වටහා ගත් බැවින් දෝ ඔහු….“නෑ නෑ නෑ, අනාථයෙක් නෙමේ, මගේ පේරන්ට්ලා සෙපරේට් වෙලා ඉන්නේ, අම්මා ඇමරිකා වල, තාත්තා ලංකාවේ, කොහේ ඉන්නවද දන්නෑ. ඒත් එයාලා එයාලගෙම ලෝකයක් හදා ගත්තා කියලා මම දන්නවා. මම පවුලේ එකම ළමයා. අවුරුදු 24 ඉඳලම තනියම ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තේ.. අම්මා කරපු වැඩේ නිසා ගෑණු එපා වෙලා හිටියේ.. ඔහොම ජීවිතේ ගලාගෙන යනකොට තමයි දවසක් චූටි ගෑණු ළමයෙක් ඇවිත් තව ටිකෙන් මගේ වාහනේට යට වෙන්න ගියේ..” මම ලැජ්ජාවෙන් බිම බලාගෙන බ්ලැන්කට්ටුවේ කොනක් නියපොත්තෙන් සූරන්නට වූයෙමි. “ එයා මට එයාගේ කතාව එදා රෑම කිව්වා.. දෙයියෝ මං වගේම කෙනෙක්ව මටම ගෙනත් දුන්නේ ඇයි කියලා මම හිතුවා ගොඩාක්, එයත් මං වගේ අම්මා තාත්තාගේ ආදරේ විඳගන්න බැරිව දුක් විඳින හැටි මට දැනුනා. කවදාවත් නැතිව මට ඒ ගෑණු ළමයා ගැන විතරක් විශ්වාසයක් ඇති උනා. ඉතින් මම එයාට මගේ ගෙදර නතර වෙන්න ඉඩ දුන්නා. මම පහුවදාම එයා කියපු දේවල් ඔස්සේ ගිහින් ඒ කියපු දේවල් වල ඇත්ත නැත්ත හොයලා බැලුවා. ඒ බැලුවම ඒ පුංචි ගෑණු ළමයා බොරු කාරියෙක් නෙවෙයි කියලා දැන ගත්තා.. ඔයා දන්නවද වැඩක් ! ඔයාගේ අම්මා දන්නවා ඔයා ඉන්නේ මාත් එක්ක කියලා..”  මට අදහාගත නොහැකි විය. මා ගෙදරින් පිටවි මාස ගානක් ගත වුවද මා නොසොයා අතහැර දැමූ අම්මා පිළිබඳ මම මහත් ශෝකයෙන් සිටියෙමි. එහෙත් මොහු පවසන අයුරින් නම් ඇය මා සිටින්නේ කොහෙදැයි දනී. ඒ දැන දැනද ඇය මා බලන්නට එක වරක් වත් නාවේ මන්ද? “ මම තමයි අම්මට කිව්වේ ටික කලක් ඔයාට පාඩුවේ ඉන්න අරින්න කියලා, අම්මා ගැන තරහා ගන්න එපා හො‍ෙඳේ ” ඒ ගමන ඔහු මගේ සිත කියවන්නටද ඉගෙන ගෙන ඇති සෙයකි.. “ ඉතින් ඔහොම ඉන්න කොට මට තේරුනා ඇකේෂි, මගේ ජීවිතේ අඩුවක් වෙලා හිස් වෙලා තිබුන කොහේ හරි තැනක් මේ චූටි කෙල්ල හරිම ලස්සනට පුරවාගෙන එනවා කියලා” මුහුණට ලේ උනා දෙකන් පෙති රතු වී යන්නට ඇත. හදගැස්ම වේගවත් වී ලේ නහරයක් පුපුරා යතැයි මට බිය සිතුනි. “ ඉන්නම බැරි තැන මම ඊයේ ගිහින් එයාගේ අම්මව හම්බවෙලා මගේ කතාව කිව්වා, එතකොට අම්මා කිව්වා ……” කතාව නිම නොකරම ඔහු ෂැම්පේන් බෝතලය විවෘත කර එය වීදුරු දෙකට වත්කලේය. මම තවමත් ඔහු දෙස දෑස් දල්වා බලා සිටිමි. මට අවශ්‍ය ෂැම්පේන් නොව අම්මා දුන් පිළිතුරයි..

“කතා කරලා මහන්සි ඇකේෂි ! ආ මේක බොන්න..” දැන් නම් සිතේ තිබුන සියළු හැගීම් යටපත් වී සියුම් කෝපයක්ද ජනිත වේ.. වීදුරුව ඔහු අතින් ගෙන දෙතොල් මත තමා එය පානය කරන අයුරින් මා රංගනයක යෙදුනෙමි. “ඇකේෂි ! සින්දුවක් අහමුද?” කළහැකි අන් දෙයක් නැති නිසාවෙන් එයටද මා හිස සැලුවෙමි.. බොක්ස් ගිටාරය හිඳගෙන සිටි ඉරියව්වෙන්ම උකුලට ගත් ඔහු එහි තත් අතර රඳවා තිබූ පිකය ගෙන වාදනය ඇරඹුවේය. මුල් තනුව වයද්දීම මා එය හඳුනා ගතිමි. එය මා ප්‍රියතම පැරණි ගායක බ්‍රයන් ඇඩම්ස් ගේ ගීතයකි..

To really love a woman
to understand her
you’ve got to know what deep inside
hear every thought see every dream
and give her wings when she wants to fly
and when you find yourself lying helpless in her arms
You know you really love a woman

යමක් සිහි වූවා සේ වාදනය නතර කල ඔහු ඩෙනිම් පොකට්ටුවේ වූ ඔහුගේ ජංගම දුරකතනය ගෙන මොහොතකට පසු ඔහු ගයමින් සිටි ගීතයම එයින් වාදනය කර වන්නට විට. නැඟිට මා වෙත ආ ඔහු මා  වෙත ඔහුගේ සුරත පෑවේය. කිසි වක් සිතා ගත නොහැකිව ඒ සුරත වෙත මා අත්ල ළං කල සැනින් මා ඔසවා ඔහුගේ සිරුරට ලං කරගත් ඔහු එක් අතක් මා බඳ වටා යවා මා ඔහු වෙතට තද කර ගත්තේය.. මට වඩා බෙහෙවින් උස් වූ නිසාවෙන් ඔහු දෙස බැලීමට මට මාගේ හිස සම්පූර්ණයෙන්ම උඩුබැලිව හරවන්නට විය. අනික් අතින් මාගේ අත්ල වටා යවා ගත් හේ වාදනය වන ගීතයේ තාලයට මාහා බාල් නර්තනයේ යෙදෙන්නට විය. කිසිවක් සිතා ගත නොහැකි වූ මා බෙහෙවින් කලබල වන්නට ඇත. එහෙත් ඔහු ඒ බැල්මෙන්ම මා දමනය කර ගත්තේය. තව දුරටත් මගේ සිරුර මාගේ පාලනයෙන් මිදි පිහාටුවක් මෙන් ඔහුගේ රිද්මය හා පාව යන්නට විය.. මොහොතක් මට මා අමතක විනි. වාදනය වන ගීතයේම වදන් මගේ දෙසවන් අද්දර මුමුණමින් ඔහු මා වෙනත් ලෝකයකට කැඳවාගෙන යන්නට විය.

when you can see your unborn children in her eyes
You know you really love a woman

එය එම ගීතයේ මා ඉතාමත් ප්‍රිය කරන කොටසකී. ඔබ ඔබේ නූපන් දරුවන් ඇයගේ දෑසෙන් දකින විටදී ඔබ සැබවින්ම ඇයට ආදරය කරන බව ඔබට වැටහෙනු ඇත. ඒ කොටසේ දී ඔහු ගායනා කලේ නැත. මා දෙස බලාගෙන සිටියා පමණි. එක් වරම ඔහු මාගේ කන්පෙත්ත ළඟටම දෙතොල් ලං කර “ Acaci , I think I can see them in your eyes!” යැයි පැවසීය. සිතේ උතුරා ගලා ගිය ඒ හැඟීමට තව දුරටත් වැට කඩොලු බැඳ තමා ගත නොහී තැන එය පුපුරා කඳුළු වී මාගේ දෑසෙන් රූරා වැටෙන්නට විය.. දරා ගත නොහැකි තරම උමතු වී යාමට ආසන්න යැයි සිතුන නිසාදෝ මම මාගේ හිස ඒ පුළුල් ලමැදේ සඟවා ගෙන මගේ කඳුළු ඔහේ ගලා යෑමට ඉඩ දුනිමි…….